Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Ugur Kanbay'in bizi aglatmaktan vazgecmesini istiyorum artik :) Yuregimize isleyen oyunculugu bizi perisan ediyor. Once Eylul, simdi de Anne Yoksa Evde Kimse Yoktur. Dun aksam Boa Sahne'de ki oyunda seyircilerin cogu gozyaslarini tutamadi. Azicik konuyu dagitmasalar daha da guzel olacakmis. Evet suprizi yok, en bastan ne olacagi da asagi yukari belli ama yine de insanin yuregini burkuyor oyun. Emeginize saglik.
Dün akşam bir bahçenin, bir parkın içinde bizi 70 dakikalık, gerçek zamanda su gibi bir hikayeye ve dört oyuncunun sahici, samimi, yer yer yüzümüzü güldüren yer yer yüreğimizi inciten performansına tanık olduk. Oyunda en sevdiğim şey mizahtan drama geçiş. Her acının içine yerleştirdikleri hayattan buluşlarla oyncuların bizi güldürmesi ve bunu yaparken ‘komiklik’ yapmamaları. Bir oyundan ziyade şahit olunan bir kesit.
Ben dekoru da çok beğendim. Bir bahçenin yanı sıra, bir sınır kapısını da andırıyordu. Bu sezon büyük heyecanlarla gidip hayal kırıklığı ile çıktığım çok oyun oldu. Bu oyun bana ve sezona nefes aldıran nadir oyunlardan biri olmuş. Tüm ekibin emeğine sağlık...
REM / sfrpztf