Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Artık Devlet Tiyatrosu’nda bu tarz oyunları daha çok görsek keşke. Rejiyi beğensem de arada kopukluklar vardı ya da ben bişeyleri kaçırdım bilemiyorum. Anlayamadığım kesintileri bir sebebe dayandıramıyorum. Dekoru ilk anda çok hantal buldum ama sahne değişimlerindeki hareketliliğini ve kullanılış biçimini görünce fikrim değişti gayet işlevsel olmuş. Oyuncular genelde iyiydi. Ama ben en çok Ozan Dağara (ülke liderlerini oynayan) ve Funda Eskioğlu’nu (alman kadın “aman tanrım çok korkunç”diyen:)) beğendim. Güldürdükleri için değil sadece. Oyunun tarzına göre bu beğenim. İnsanın sinirini bozup güldürmeyi başarıyorlar ve onların bir hikayeleri yok. Bize avrupanın siyaset ve toplum tavrı olarak ikiyüzlülüğünü temsili olarak oynadılar. Bu benim çok hoşuma gitti. Peer daha farklı onun bir hikayesi var. Erşan Utku Ölmez’in enerjisi gerçekten çok iyi. Oyunculuğu da iyi ama bence daha inandırıcı olabilir çünkü onun rolü yukarda bahsettiklerimden farklı; onun hikayesini izliyoruz. Oyunun başından sonuna ciddi bir yaş farkı oluyor mesela ama bunu anlayamıyorsunuz. Fatma Öney güzel oynuyor ama fazla duruyor oyunu (büyük demiyorum). Ama tam bir anne ve büyük görme kaybı -kör değil- olan biri olduğuna da inandırıyor. Hakan Şahin’in oyunculuğu beni yordu. Çok mu fazla hareket ediyor, “bakın ne kadar fenayım”ı çok mu göstermeye çalışıyor, onun da temsil ettiği sınıfı Ozan Bey ve Funda Hanım gibi mi oynaması gerekiyordu da olmadı bilmiyorum. Sevmedim. Müzikler çok hoşuma gitti. Koreografisi güzeldi. Oyunun başlayış ve bitişi de. İzlemesi gerçekten keyifli bir oyun.
Kosovalı Peer Gynt / İstanbul Devlet Tiyatrosu