Kemal Uçar'ın kendinden başka (belki de kısmen kendi :) bir Kemal'i yazıp müthiş bir enerjiyle oynamasını izlemek çok eğlenceli bir deneyim. İKSV Tiyatro Festivali çerçevesinde Moda Sahnesi'nde prömiyerini izleme şansına erdiğimiz oyun için başta sanatçı ve tüm ekibi alkışlıyorum. İlk temsilde bu kadar seri, akıcı ve dinamik bir performans sergileyen sevgili Kemal Uçar'ı umarım bu güzel oyunla pek çok kişi daha izler, alkışları dalga dalga yankılanır... Ekranda, filmde, sahnede gözüken ve gözükemeyen tüm sanat emekçilerinin de yürekleri bu vesileyle biraz olsun ısınır...
İKSV Tiyatro Festivali kapsamında izlediğim ilk oyun. COVID önlemleri gölgesinde çok az bir seyirci karşısında oynanmasına rağmen, sevgili Ceren Taşçı ve Efe Tunçer'in dinamik, enerjik, hop oturup hop kalkan, sahici ve içten oyurnculuklarıyla, güldüren, düşündüren, insan ilişkileri üstüne güzel bir labirent. Başta yazar/yönetmen olmak üzere, değerli oyuncuları ve tüm ekibi kutluyorum. Tiyatroyu hala takip eden biz iflah olmaz izleyiciler olarak sizleri alkışlamaya devam ediyoruz.
Bir tren yolculuğu, 3 anlatıcı, bir kadın, çok hayat, bir sürü durak, inenler, binenler, sarsıntılar, gıcırtılar, monoton ritmler, sallanan eşarplar, acabalar ve nihayet son istasyon ya da bir nevi mutlu son mu? Altıdan Sonra Tiyatro ile yolculuğa çıkmayı özlemiştik, tüm ekibin bu pandemi döneminde gösterdiği sabır, özveri ve tiyatroyu yeniden bizlerle buluşturma çabasına koccaman bir alkış. Maskenizi takınız, alkışlarınızla tiyatroyu, tiyatrocuları yalnız bırakmayınız.
Newton Bilgisayardan Ne Anlar / İstanbul Devlet Tiyatrosu