Hiç eve dönesi olmayan iki arkadaş gittik oyuna. Hayatı İstanbul sokaklarında geçen iki genç kadın olarak sanki aynaya bakıyorduk. Öyle noktalarda benzerlik yaşıyormuşuz ki, buna şahit olmak, yalnız olmadığımızı anlamak, birbirimizi hiç tanımadan tanımanın getirdiği inanılmaz neşeyle izledik. Kahkahalar attık kendi halimizi izlerken, duygulandık, gözlerimiz doldu, elele tutuştuk bazen. 3 oyuncu da harikaydı, şaşırtıcı ve
çok doğallardı. Sesleri olması gerektiği kadar gür, Türkçeleri net, mimikleri keskindi. O ucuz Türkçe komedilerinden değil, çok rastlamadığımız bir espiri dili vardı içinde. Çok sevdim, hep aklımda kalacak bir oyun oldu. Çok teşekkürler, hep var olun.
Saloz’un Mavalı / Cihangir Atölye Sahnesi