Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Uzun zamandır böylesine keyif aldığım bir oyun izlememiştim. Genç oyuncuları ve oyuna katkı veren tüm ekibi gönülden tebrik ederim. Bileti alırken tereddüt ederek almıştım. Zira gerçekten "ahretlik" olarak tabir edebileceğim bir arkadaşımın doğum günü için tercih etmiştim. Ancak çok isabetli bir tercih olduğunu daha ilk dakikalarda anladım. Eskiyi, yaşanmışlığı dekoruyla, ışığıyla, kostümüyle son derece başarılı bir şekilde sahneye taşımışlar. Oyunda söz olmamasına rağmen adeta nakış gibi işlenmiş bir hikaye görüyorsunuz sahne üstünde. Çoğu zaman gülümseten hatta yer yer kahkaha attıran bir oyun, öyle bir an geliyor ki içinizi cız ettiriyor. Sonra yine yeniden yeni bir umut... Yeniden izleyeceğim.
Oyunda anneanne evi huzuru var. Oyuncuları izlerken 'sahnede her şey yolunda mı' kaygısına hiç kapılmadan izlemek çok güvende hissettiriyor. İzlerken maskeler, dekor, ışık, sahne yok oluyor yerine 2 ahretlik gelip yüzünüze koca bir tebessüm konduruyor. Hem prodüksiyonlu hem sıcak bir oyun. Tüm ekibe bu fikir ve bu fikri gerçekleştirme emekleri için teşekkürler <3
Lineer derecelendirme sistemini ne kadar doğru bulmasam da elim bile titremedi on puanı verirken. Kusurlar muhakkak var fakat oyunu izleyeli bir aydan uzun süre oldu ve hala aklıma geldiğinde eğleniyorum. Birkaç kez daha izlemeyi de planlıyorum.
Öncelikle oyun gerçekten bir ekip başarısı, bu seyirci uzamından çok net okunabiliyor. Sadece sahnedeki değil, ekipteki herkes işinde oldukça iyi ve iyi bir iş çıkarma amacıyla bir araya gelmişler. Duygu aktarımında gerçek bir başarı var ve özellikle yıkımdan mutluluğa gibi uçlar arasında geçişleri yaratmak çok daha kolayken, kolları sıvayıp bir keyiflilik halinden mutluluğa geçiş gibi aynı temelden var olup, şiddetleri değişen duygular arasında geçiş yapabilmenin altından kalkmışlar. Bütün içtenliğimle tebrik ederim. “Yıllarca dışarı çıkmamış bu iki kadının" broşür fotoğrafında dışarıda olmaları ne kadar bütünlüklü bir iş olduğunu, oyunun gerçek finalinin aslında broşürde sabit durması yani ilk olarak oyunun sonundan oyunla tanışmanız gibi minik detaylar gerçekten yaptıkları işe saygı duyduklarını gösteriyor.
Bahsetmeden geçemeyeceğim, nedenini de çok merak ettiğim bir problem olarak; (bu kısım spoiler içerebilir izlemediyseniz okumamanızı tavsiye ederim) Gelen gazetenin dahi çizgilerden oluştuğu, sözsüz ve maskeli oyunun muhakkak ki dil ile bir tartışması vardır. Bu tartışmayı bozunmuş kadın programları sesiyle neden aksattıklarını gerçekten anlayamadım. Kaldı ki söz ile açılan tartışma da son derece başarılıyken ve kadın programı izlendiğini sözsüz de çok net anlatabilecek bir kapasiteleri olduğu bu denli aşikarken niçin oyunun tek sözlü unsuru olarak kullanmayı tercih ettikleri benim için bir soru işareti olarak kaldı
Benim için çok keyifliydi, gönül rahatlığıyla tavsiyedir.
Ahretlik / YOLO Production