Zayıf bir metin, zayıf bir uyarlama. Tiyatronun büyük bir emek gerektirdiğini bilen ve uzun yıllardır seyirci koltuğunda oturan birisi olarak oyun ne yazık ki beklentimin çok altında kaldı. Bunu söylemek beni çok üzüyor ancak özellikle Sevda Erginci’nin performansının bize ne anlattığını merak ediyorum. Coşkulu, mahçup, üzgün, güçlü… tüm bu duyguların içerisinde gördük onu ancak hiçbir duyguyu hissettiremedi. Ne yazık ki zoraki bir oyunculuk, gerçekten olmamış. Ezberinden sahneye çıkmayı göze alınmasına kadar hepsi kutsal süreçler evet ancak her oyunda 200 seyircinin verdiği de bir emek… Bir avrupa sahnesinde sahneye çıkmaya cesaret edilemeyecek bir performanstı. Üzgünüm, tavsiye edeceğim bir oyun olamadı.
Oyunu dün akşam Craft YKB Bomonti Ada sahnesinde izleme fırsatı buldum. Uzun süredir bilet aradığım bir oyundu ve neden kapalı gişe oynadığını görmüş, hak vermiş oldum. Oyun sizi büyük bir sürprizle karşılıyor, geleneksel tiyatrodan uzak bu interaktif bölüm tüm oyun sırasında sürüyor. Bu oldukça keyifli ve eğlenceli. Sahnede insan ilişkilerinin nasıl başladığı, nerelere evrildiği, birlikte yaşamanın ne kadar kolay ve ne kadar zor; ne kadar özgür, ne kadar kısıtlayıcı; ne kadar bir ve ne kadar yalnız olduğu gibi konular işlenirken seyirci olarak bazen gülüyor bazen hüzünleniyorsunuz. Oyuncu performansları gayet başarılı ve enerjik. İnsan olarak bambaşka duygular ve günler yaşarken; bu enerji ve başarının her akşam bir oyunda sergilebiliyor olması gerçekten bu ekibi ve tüm tiyatro emekçilerini taktir etmemiz gerektiğini tekrar gösteriyor... Oyun benim en iyi ilk üç oyun listeme girdi ve uzun süre kalacak gibi... Kesinlikle seyretmenizi öneririm. Özellikle YBK bomonti'de izliyorsanız en arka veya en arkanın bir önünü tercih etmenizi tavsiye ederim. Kesinlikle en ön değil.
Anne / Tiyatro.iN