Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Tek perde, 80 dakikalık, travmatik ilişkiler üzerine bir oyun. İnsanın içini dağlarcasına bir trajedi, dram durumu söz konusu değil. İronik bir mizah diliyle dozu güzel dengelenmiş metin, oyun seyrini akıcı bir hale getiriyor. Buradan yazar ve yönetmen Aksel Bonfil’e tebriklerimi iletiyorum.
Karakterlerimiz, kendini orman içerisinde bir evde inzivaya hapsetmiş Kartal (baba), çocukluğu travmalar üzerine kurulu, aile ve sevgili ilişkileri karmakarışık olan, duygu dünyası allak bullak Metin (oğul) ve sıkışmışlık, bunalmışlık içerisinde kendince bir doğruyu yapmaya çabalayan Derya (sevgili). Her birinin, her şeyin bir hikayesi var. Ama kim dinlemeye, anlamaya hazır orası meçhul.
Metin, sevgilisi Derya ile babasının hiçliğin ortasında evine gelir. Amacı, hayatındaki her şeyin sorumlusu olarak suçladığı adama, annesinin kaza geçirip komada olduğunun haberini vermektir. Göz göze geldikleri ilk saniyeden başlayan çatışmaları, oyun sonuna kadar devam eder. Hayata karşı öfkeli, kırgın olan Metin, kendini savunmak adına hep karşısındakileri suçlar, sorumlu tutar. Haklıdır da biraz. Çünkü kimse ona özen göstermemiş ya da dürüstçe karşısına alıp konuşmamıştır. Ama bazı konular vardır, insan başına gelince “doğru”yu yapamayabilir. O anda ona da haksızlık edilmiştir belki.
Daha dün Flu TV Youtube kanalında izlediğim Alper Hasanoğlu’nun – Haksız Olmak Normaldir videosunda ilintili bir konu vardı. “Herkesin haklı olduğu bir yerde, haksız kim?”. Sahnedeki kişilerle özdeşlik kurabileceğiniz temel nokta burası sanırım. Herhangi birini, sadece onun tarafından dinlesek hepsi haklı. Ama karşısındakini suçladığı yerde, muhatap tarafı dinlediğimizde, hikayesini duyduğumuzda acaba yine aynı derecede haksız diyebilir miyiz? Ha bir de esas soru: Kimin haklı kimin haksız olduğunun ne önemi var? Bunu tespit etsek ne değişmiş olur?
İster çevremizden, ister izlediğimiz film ve dizilerden olsun, aşina olduğumuz bir konunun güzel oyunculuklarla sergilendiği bu oyunu izlemenizi tavsiye ederim. Ben beğendim. Işığı ve seyircisi bol olsun.
İlk izlediğim tiyatro oyunu iki kere izleme fırsatım oldu hikayesi gerçekten çok etkileyiciydi ve komikti sonu tahmin etmedim bir şekilde bitmesi üzdü izlerken zamanın nasıl geçtiğini anlamadım gitmenizi tavsiye ederim en iyi seksen dakikamdı
Eksik / Kadar