Hiç bitmesin istediğim bir oyun akşamı. Adeta bir pavyon belgeseli.
Pavyonda tuvaletçilik yapan Ayten'in, özünde dram yüklü hikayesini kendine has üslubu ile dinlerken sıklıkla gülüp, arada hüzünleniyorsunuz. Kendini var etme yolu, çevresinden insan manzaraları, dünü, bugünü, tek perdede işlenmiş leziz bir bütünlük.
Pınar Güntürkün oynamıyor, Ayten olmuş, yaşıyor. Sesine, türküsüne, ayağına büyük gelen terliğine kadar yaşıyor. Daha oyun başlamadan interaktif yapı ile seyircisini içine çekiyor. O kadar güzel, her duygunun dozunda verildiği bir metin ve yalın, mis gibi bir yönetim. İşte iyi bir oyun için gerekli olan bu; müthis bir oyuncu/oyun eşleşmesi ve bunun idaresi.
Kesinlikle izlemenizi öneririm. Emeği geçen herkese alkışlar.
İzmire gelmenizi dört gözle bekliyoruz .Ne zaman geleceksiniz
Herkes Kocama Benziyor / Temsili Sahne