Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Uzun zaman sonra ilk kez bir oyunda dış dünyayı unuttum ve hikayenin tam ortasında hissettim kendimi. Öncelikle zamanın nasıl geçtiğini anlamadım. Kıpırdamadan izledim. Sahnede iki oyuncu görüyoruz ama çok fazla kişi ve anlatıcı var gibi. Semboller, metaforlar çok fazla, bu yüzden bazı yerleri anlamakta güçlük çektim. Ama bu da zaten post dramatik bir metinde beklenen ve olması gereken birşey kanımca. Gerçek birşey izlerken bir an da gerçekdışı birşeye tanık oluyorsunuz. Tam çözecekken tüm topladıklarınızı yerle bir ediyor. Ben de tam olarak bunu seviyorum tiyatroda. Artık klasik biçimden çıkılmalı. Bu iş de tam bunun örneği. İzlerken ben yoruldum oynarken nasıl yorulmuyorlar anlamış değilim ayrıca. Bütün ekibi ayakta alkışlıyorum!
Damgalı / WOERKTHEATER