Oyunu sosyal medya hesabımda şöyle kısaca özetledim:
Bazı oyunlar ikinci kez izlenmeyi hak eder. Dirmit ise 25 kez falan…
Evet, oyunu ikinci kez izlemeye gittim. Hayatında ilk kez tiyatroya gidecek bir arkadaşıma, tiyatroyu sevdirmek için bu oyunu seçtim. Hayranlıkla seyretti. Gel gelelim, oyunun sonunda acı gerçeği söyledim: Maalesef seni götürebileceğim bundan daha güzel bir oyun yok. Buna yakın oyunlar izleyeceksin, fakat daha iyisini ben izlemedim.
Bir oyuncu, sadece el hareketlerini ve sesini değiştirerek aynı sahnede 5-6 ya da daha fazla karakteri nasıl birbirine karıştırmadan seyirciye aktarabilir? İşte böyle…
Hani, dizilerde, filmlerde usta oyuncuları ve… diye en son yazarlar, onore ederler ya… İşte Nezaket Erden 20 sene sonra onlardan biri olacak. Ve Nezaket Erden diye takdim edilecek.
Dekor yok, ışık yok. Kostüm yok. Bir tiyatro oyunu, enstrümanlarından en fazla bu kadar yalıtılabilir. Bunun bir üst seviyesi sahnede oyuncu olmaması.
Emeği geçen herkesin eline sağlık.
Sevgili Arsız Ölüm - Dirmit / Tiyatro Hemhâl