Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Şekerpare, Şark Dişçisi, İstanbul Efendisi oyunlarının başarısı ile beklentileri arşa çıkaran yönetmen Engin Alkan'ın yeni oyunu Haramiler eğlenceli, komik ama beklentimi karşılamayan bir oyun ne yazık ki. Oyun ara ve selamlama dahil tam 3 saat 10 dakika sürüyor ancak oyunun -bana göre- olur süresi 2.5 saat. Yaklaşık 40 dakikalık bir süre sündürülmüş şımarmalar ve gerekmeyen
uzatmalarla geçmiş. (Sündürülmüş şımarma: Karakterin şımarması sonucu garip sesler, değişik hareketler vb sonucu uzayan şımarma durumu) Oysaki çok keyifli ve resmen kenetlenmiş halde zevkle oynayan bir ekip var sahnede. Buna hiç gerek yoktu diye düşünüyorum. Oyunun şarkıları çok güzel ancak en önde izleyen biri olarak bazı sözleri anlayamadığımı düşünürsek arka taraftakilerin hiç duyamamış veya anlayamamış olması muhtemel. Kostümler ve makyajlar güzel fakat neredeyse her oyunda Barış Dinçel imzalı muhteşem dekorlara yatırım yapan Şehir Tiyatroları bu kez piyes dekoru kıvamında bir arka planı uygun görmüş gibi. Dekor malesef geçer not alamadı benden. Özetle, eğlenceli, komik ama bir şeyleri eksik bir müzikal olmuş Haramiler.
Sevil Akı ve Pervin Bağdat'ı karşılıklı izlemenin çok keyifli olduğu iyi bir oyun. İki kadının dünyaya, olaylara bakış açıları ve yaklaşımları "aynı dünyada farklı yaşama"nın nasıl olabildiğini çok iyi şekilde yansıtmışlar. Oyunun dekoru Barış Dinçel elinden çıkmış ve her zamanki gibi muazzam. Akıcı, düşündürücü ve iyi kotarılmış bir oyun olduğunu düşünüyorum. Alkışları bol olsun.
Aynı yazarın İst DT prodüksiyonu "Bir Gün Eksik Bir Gün Fazla" oyununu izlemiş ve çok lezzetli, mesajları yerinde bir (hatta iki) kadın hikayesini beğenmiş bir izleyici olarak gittiğim Femme Fatale oyunu için ne yazık ki aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Oyun daldan dala atlayan, ne anlattığı belli olmayan, "kadın" mesajını seyircinin gözüne sokmak için bin takla atan
bir yapıya sahip. Öyle kopuk ve öyle "Biz ne izliyoruz şu anda." dedirten bir yapıya sahip ki oyun sonunda 5 saniye kapalı kalan ışığa rağmen bittiğini anlayamadık. Metroda başlayıp içine serpiltirilmiş mitolojik (ama anlaşılmayan) hikayelerle ilerleyen oyunda tek anladığım şey "Erkekler doğru olun, kadınları rahat bırakın." oldu. Umarım onu da doğru anlamışımdır. Haftada 2-3 oyun izlerim, bu kadar anlam karmaşasını ve seyirciye "mesaj mesaj göze parmak mesaj" verme gayesi içinde ilerleyen bir oyunu uzun süredir izlemedim sanırım. Tek yorum yazan yeni açılmış hesapların yorumlarına aldanmayın derim.
Haramiler / İstanbul Şehir Tiyatroları