Savaş ve Barış romanını okumamıştım. Daha önce Rus Edebiyatından Suç ve Ceza ve Budala 'yı okumuştum. Kişiler, aileler ve birbirleri ile olan ilişkileri çözmek ve ağır anlatım dili biraz zorlamıştı.
Bir iş çıkışı gitmeme rağmen, oyundan kopmadan izledim. Modernize edilmesi beni rahatsız etmedi. İlk perdedeki kar sahnelerini sevdim. İkinci perdedeki plastik sandalyeler görsel olarak beni de rahatsız etti. Oyuncular açısından büyük bir emek vardı. Tüm oyuncuların ses tonlamalarını da sevdim.
Artık kitap hakkında bir fikrim var. Özetle ben beğendim.
Beni oldukça rahatsız eden şey; 2. perdenin ortalarında ve oyunun bitmesine son 1 - 2 dakika süre kaldığında saygısızca çıkan kişilerdi. Oyunun akışı 1. perdeden belli zaten, madem çıkacaksınız, kimseyi rahatsız etmeden arada çıkabilirsiniz.
1 -2 dakika kala çıkanlar, hayatınızda 5 dk ne kadar da önemli, herkesten önce çıkma dürtüsü nedir ya... Bir alkışı neden esirgersiniz ve nedir bu saygısız tutum, gerçekten anlam veremiyorum...
Savaş ve Barış / İstanbul Şehir Tiyatroları