Geçmişe duyulan özlemi, yeniden yaşanması mümkün olmayan anlara yönelik arzu ve ihtiyacı konu alan derin bir düşünsel yolculuk.
Sürekli değişen bir dünyada, Insaudo, sahnede yaşanmış hayatın parçalarına duyduğu melankolik ama iyimse
DEVAMIr nostaljiden doğan bir yolculuğa izleyiciyi davet eder. Gösteri, bir performansın son anları ile seyirciden gelen ilk alkış arasındaki zaman dilimine odaklanır; sahnelemenin geleneksel kronolojisini sorgular ve dansçının duygusal yelpazesini kaotik bir şekilde geriye doğru izler.
Insaudo şu soruyu sorar:
Bir performansın final selamı ikonik bir imgeye dönüştüğünde ne değişir?
Sanatçı gerçekten sahneye veda eder mi, yoksa başka bir boyutta sıkışıp mı kalır?
Gösteri, anlatı aracı olarak belgesel tarzı bir video kullanır. Anıların doğrusal olmayan biçimde ortaya çıkması gibi, sahneyi alışılmadık bir sıralamayla inşa eder. Performans, seyirci için bir algı kaymasına dönüşür ve onları yaratım süreci ile dansçıların hissettikleri duygulara yaklaştırır.

Müzik:
Woodkid – Seen That Face Before / Minus Sixty One
Son Lux – Sever
BFRND & Vladimir Cauchemar – Hedge Fund Trance part.1
Jerskin Fendrix – Bella and Max (Poor Things Orijinal Film Müziği)
Organizasyon ve Yönetim: Giulia Menti
Yapım: I Vespri
Ortak Yapım: TanzLabor ROXY Ulm, DANCEHAUS più
Destekleyen Kurumlar: Twain_Direzioni Altre, Palcoscenico Danza, İtalyan Kültür Merkezi


***

NOSTALGIA is a profound reflection on the longing for the past, the desire, and the need to relive unique and unrepeatable moments.
In a world where everything is constantly changing, Insaudo takes us on a journey born from his melancholic yet optimistic nostalgia for the fragments of life experienced on stage. The performance focuses on the time frame between the final moments of a show and the first applause from the audience, challenging the traditional chronology of a performance and chaotically retracing the dancer’s emotional spectrum.
Insaudo questions what would change if we viewed the final bow of a performance as an iconic image, asking whether the artist has ever truly stopped performing or if they remain trapped in a different dimension.
The work incorporates a narrative device—a documentary-style video—which, much like memories that emerge in a non-linear way, constructs the scene through an unconventional sequence. The performance becomes a perceptual shift for the audience, immersing them in the creative process and the emotions it evokes in the dancers.

Music: Woodkid - Seen That Face Before / Minus Sixty One, Son Lux - Sever, BFRND & Vladimir Cauchemar - Hedge
Fund Trance part.1, Jerskin Fendrix - Bella and Max | Poor Things (Original Motion Picture
Soundtrack)
Organization and management: Giulia Menti
Production: I Vespri
Co-production: TanzLabor ROXY Ulm, DANCEHAUS più
With the support of Twain_Direzioni Altre, Palcoscenico Danza, Istituto Italiano di Cultura
DAHA AZ GÖSTER