Babası, radyo spikeri Hikmet Münir Ebcioğlu’dur. Liseyi Ankara Koleji'nde okudu. Lise yıllarında tanınmış ressamlar Eşref Üren, Turgut Zaim ve Selva Tamkan resim öğretmenleri oldu, onun resim çalışmalarını desteklediler.[1] İlk sergisini 1962'de Ankara Koleji salonlarında açtı. Aynı yıl bir resmi Devlet Resim Sergisi'ne kabul edildi. Liseden sonra Devlet Güzel Sanatlar Akademisi’ne girdi.
1969 yılında İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Yüksek Resim Bölümü, Bedri Rahmi Eyüboğ
DEVAMIlu atölyesinden mezun oldu. Politik olarak aktif bir yaşam süren Karamustafa, Akademi’de boykot ve işgal eylemlerinde yer aldı. 1970'te Sadık Karamustafa ile evlendi. Istanbul Radyosu'nda çalışırken BBC'nin Türkçe servisinde çalışmak üzere bir burs alan sanatçı eşi ile birlikte gittiği Londra'dan dönüşünde aranan birine yataklık etmek suçundan 12 Mart Muhtırasından birkaç gün sonra tutuklandı; Sadık Karamustafa iki buçuk yıl, kendisi 6 ay hapis cezası aldı. Hapishane gözlemlerine dayanan resimleri ilk kez "Vadedilmiş Bir Sergi’" adlı kişisel sergisinde sergilenmiştir.[2]
1975-1981 yıllarında Tatbiki Güzel Sanatlar Yüksekokulu’nda (bugünkü Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi) öğretim üyeliği yaptı. Eğitimciliğin sanatsal hayatını olumsuz etkileyeceği düşüncesiyle bu görevinden ayrıldı.[3] Bir dönem Türkiye’de kırsaldan büyük kentlere, özellikle de İstanbul’a gerçekleşen iç göçün sonucu olarak görsel ve maddi kültürdeki değişimlerin yansımalarını resmetti.[4] Profesyonel anlamda ilk kişisel sergisini 1978'de İstanbul Taksim Sanat Galerisi'nde açtı.[5]
1984 yılında Atıf Yılmaz yönetmenliğindeki Bir Yudum Sevgi filminde sanat yönetmenliği yaparak sinemaya girdi. Ardından Gecenin Öteki Yüzü adlı televizyon dizisinde sanat yönetmenliği yaptı. 1990’da Füruzan ile birlikte Benim Sinemalarım adlı filmi yönetti. Bu film ile ulusal festivaller dışında Fransa, Kanada, Mısır, İran, ABD, Japonya, Almanya, Belçika ve Hindistan'da birçok festivale katıldı, ödül aldı.
1980-89 arası İstanbul'da “Günümüz Sanatçıları”, “Yeni Eğilimler”, “Öncü Türk Sanatından Bir Kesit” adı altında belirli aralıklarla yenilenen sergilere katıldı. Karamustafa'nın bu dönemki üretiminin temelinde farklı gündelik malzemeleri dönüştürdüğü politik ve sosyal bellege göndermeler yapan yerleştirmeler yer almaktadır. Sanatçı 1989'da Berlin Duvarı'nın yıkılması ve Demir Perde'nin kalkmasıyla kendini bambaşka bir uluslararası üretim alanında buldu. 1991 yılında Türkiye'de gerçek anlamdaki ilk kuratörlü sergi olan "Ani/Bellek 1" sergisine katıldı. İstanbul Taksim Sanat Galerisi'nde gerçekleşen sergini kuratörlüğünü Vasıf Kortun üstlenmişti. Sanatçı ilk uluslararası kişisel sergisini 1994'te Montreal'de açtı. Shedhalle Zürich'de Marion von Osten ve Ursula Biemann ile çeşitli ortak projeler üretti.
Kişisel sergileri arasında “Swaddling the Baby”, Villa Romana, Floransa (2015); “Vadedilmiş bir Sergi”, SALT Ulus, Ankara (2014), SALT Beyoğlu, SALT Galata, İstanbul (2013); "The Apartment Building", EMST The National Contemporary Museum of Athens (2012), "Etiquette" IFA Gallery, Stuttgart ve Berlin (2011), "The Monument and the Child", Akademie der Bildenden Künste, Vienna (2011), “Mobile Stages”, Salzburger Kunstverein, Salzburg (2008); “Bosphorus 1954”, Kunstmuseum Bonn, Bonn (2008); “Memory of a Square / 2000-2005 Video Works by Gülsün Karamustafa”, Kunsthalle Fridericianum, Kassel (2006); “PUBLIC/ PRIVATE”, Dunkers Kulturhus, Helsingborg (2006); “Galata:Genoa (Scavere Finestrini)”, Alberto Peola Gallery, Torino (2004); “Mystic transport, Trellis of My Mind”, Musée d’Art et Histoire, Cenevre (1999) yer almaktadır.
Uluslararası grup sergileri arasında ise 31. Sao Paulo Bienali (2014); 10. Gwangju Bienali (2014), “Artevida Politica”, Museu de Arte Moderna do Rio de Janeiro (2014); 4. Selanik Bienali (2013); 1. Kiev Bienali (2012); 3. Singapur Bienali (2011), 3. Guangzou Trienali (2008); “The 1980s: A Topology”, Museu Serralves, Porto (2006); “The Grand Promenade”, National Museum of Contemporary Art – EMST, Atina (2006); “Why Pictures Now”, MUMOK Museum Moderner Kunst Stifung Ludwig, Viyana (2006); “Projekt Migration”, Kölnischer Kunstverein, Köln (2005); “Centre of Gravity”, “Contour 2. Video Sanat Bienali”, Mechelen (2005); “Ethnic Marketing”, Centre d’Art Contemporain, Cenevre (2004); 1. Sevilla Bienali (2004); “In den Schluchten des Balkans, Kunsthalle Fridericianum”, Kassel (2003); “Blood & Honey”, Sammlung Essl, Viyana (2003); “When Latitudes Become Forms”, Walker Art Center, Minnesota (2003); 8. Havana Bienali (2003); 3. Çetince Bienali (2003); "Inclusion/Exclusion: Art in the Age of Post-colonialism and Global Migration", Steirischer Herbst, Graz (1996) ile 2., 3. ve 4. Uluslararası İstanbul Bienalleri (1987, 1992, 1995) vardir.
Münih Güzel Sanatlar Akademisi'nde, Boğaziçi Üniversitesi Fen ve Edebiyat Fakültesi'nde, Hannover Uluslararası Kadın Üniversitesi'nde öğretim görevlisi olarak çalıştı.
Sanatçı yaşamını İstanbul'da sürdürmektedir. Grafiker Ayşe Karamustafa'nın annesidir.
DAHA AZ GÖSTER
