Böyle gerçekçi, samimi ve aynı zamanda güldüren bir oyun izlemek var ya, harbiden ilaç gibi geldi bana. Şu günlük koşuşturma, stres, ofisteki o saçma rekabet... İnsan bazen kendini kaybediyor, ama yine de içinde bi umut kırıntısı kalıyor ya, işte oyunda onu öyle güzel yakalamışlar ki, helal olsun. Bazı sahnelerde kahkaha attım, bazılarında da “ulan ne acayip hayat” diye içimden geçirdim, daldım gittim.
Oyuncular sanki rol yapmıyor da gerçekten o hayatı yaşıyor gibiydi. Diyaloglar desen, hem doğal hem de arada tokat gibi cümleler var. Komediyle dramı bu kadar güzel harmanlayan oyun az bulunur, net. Gerçek hayatı gözünün önüne sererken hem güldürüyor hem de bir anda hüzünleniyorsun, garip bir denge tutturmuşlar.
İş hayatını çeken, hâlâ içinde olan herkes kesin kendinden bir şey bulur bu oyunda, iddiaya girerim. Kesinlikle izleyin derim, sahneden çıkınca yüzünüzde bi tebessüm, kafanızda da “acaba ben ne yapıyorum” gibi sorular kalıyor. Tam insanlık hâli yani.
LTD.ŞTİ. / Tiyatro Oyun Kutusu