devlet tiyatrolarında izlediğim en sert, duygu eşiği en yüksek oyundu.
--- spoiler ---
özellikle ikinci perdede duygu yoğunluğu iyice yükseltildi. bazen yordu. itiraf etmek gerekirse bazı sahnelerde arkadan bir mahsun kırmızıgül efektiyle kemanı dayasalar salonda ağlamayan kalmazdı.
oyuncu performanslarına ayrıntılı girmeyeceğim. deniz danışoğlu’nun agresifliği temiz bir yüzeyde elimi gezdirirken ara sıra parmağı rahatsız eden çapak gibiydi. çiğdem aygün öfkelendiği, yükseldiği bölümlerde inandırıcılığını yitiriyor. merve şeyma zengin çok yetenekli, jest ve mimiklerini çok iyi yönetiyor, vücut dili tam puan alıyor. yeteneğinden etkilendim. ebru terzi'nin rolü çok az, duru güzelliği ile akıllarda kaldı. refiye genç, özellikle karakterin delirdiği bölümü layıkıyla yerine getirmiş; çok başarılı bir performanstı. bu tür roller her zaman oyuncu için bulunmaz nimettir.
senaryo ya da oyunlaştırmada bir bozukluk olduğu aşikar. not alarak izlemedim ancak bazen olay örgüsü bozluyor hissi veriyor. büyü bozuluyor, inandırıcılık gidiyor, o buhran ve ölüm havası kayboluyor. sonra bu inandırıcılığı sağlamak için yine genç oyuncular yükselmeye başlıyorlar. o sönüşleri böyle telafi etmek istemiş olabilirler. ödüllü bir oyun, büyük beklentilerle izliyorsunuz. güzel ve etkileyici bir hikaye, çok emek verilmiş oyunculuklar. çok çalışılmış. çok başarılı bir dekor. hatta dekor olağanüstü... tamamen sizi hikayenin içine çeken bir atmosfer.
sanki bu emeği görüp taraf oluyorum oyun için. beğenemedim diyemiyorum. elim gitmiyor.
--- spoiler ---
genç oyuncular, özellikle bazıları yeteneklerinin pek çok yönünü gösterebilecekleri böyle bir fısatı yakaladıkları için çok şanslılar. müthiş deneyim. oyuncu olsaydım çok kıskanırdım onları.
Bir Peri Masalı Radyum Kızları / İstanbul Devlet Tiyatrosu