harekete, sese, performansa dayalı ve metaforik anlatımlar içeren bir oyun. izlemeden önce, fazla soyut olacağına, anlaşılabilir olmayacağına dair bir korkum vardı ancak doğru çıkmadı. klasik anlamda bir oyun olmamakla beraber bütünü ile size derdini anlatıyor, empati yapmanızı sağlıyor. kök, vatanında olsan da ait hissedememek, vatansız olmak gibi konulara değiniyor. anlatılan hayatlar, kimi daha yakın hissedebileceğimiz, kimi ise "ayrıcalıklı seyirciler" olarak çok daha uzak olduğumuz ama aslında bize bir o kadar da yakın olan hayatlardan oluşuyor. bana hissettirdiği, hep bir kapının açılıp bir kapının kapanması ile, farklı kimliklere kökenlere sahip insanların bir arada yaşarken hiç aynı odada olamayışıydı. ayrıca dinamik, akıcı ve enerjisi hiç düşmeyen performansları için oyuncuları tebrik ederim. zoru başarmışlar. seyirci olarak hep dikkat kesildik ve bir sonraki hamlenin ne olduğunu merak ettik. oyunun mizahi yönü de kuvvetliydi.
Khôra / Echoes Sahne