Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Ahmet Sami Özbudak adını duyunca heyecanlandık, Halil Babür heyecanımızı katladı, Esra Dermancıoğlu bizi saçlarımızdan sürükleyerek götürdü tiyatroya... Ama hayal kırıklığı ile evimize döndük bu gece... Fenomenler birbirini yesin! Bize ne bundan?
Dün akşamki prömiyerinde izlediğim oyunu vasat bulduğumu itiraf etmeliyim. Son derece sıradan bir reji, ajite bir metin, abartılı ve dengesiz oyunculuklar, metnin yapısıyla ilgisi olmayan kocaman panolar... Dijital dünyanın insan İlişkileri ve ruhumuzda yarattığı tahribat o kadar güncel ve tiyatroda işlenilmesi uygun bir konu ki. Ancak bir oyun sahnedeki varlığı, konusu ve temasıyla bu kadar zıt, alakasız olur. Böyle bir kadrodan iyi bir oyun beklerdim.
Yazar, Yönetmen, Oyuncular, heyecanlandırıyor, heyecanlandırmasın arkadaşlar. Oyunculuklar tam bir hayal kırıklığı, abartıdan nereye kaçacağımı düşündüm. fikir şahane, fikir hakketen süper; fikirin emeklerine sağlık.
Depresyonun ağırlığını böyle anlatmak, seyirciyi bu kadar baymak zorunda mıydınız? sahne enerjisini yok sayan oyuncular vardı. Seyirciler o kadar bıkmıştıki artık popo sallanınca alkışlamaya başladılar :) utanç verici bir durum. İbrahim başka bir şey denesen mi artık?
Show kısmı mükemmel ama tekst nasıl böyle olabildi anlamadım, tam bir hüsran. Oyunculuklar sizin şaşıracağınız türden değil, şarkı söylüyorlar ama detoneler. Serdar Biliş, nasıl tamam dedi bu tür oyunculuklara ve söyleyememe durumuna anlam veremiyor. Serenay söylediğin zaman kulaklarınız rahatlıyor o kadar.
Hedda Gabler / Tiyatro Pangar