Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Bi kere perdenin kapalı olması çok sevdiğim bir hadise. Tiyatro perde demek. Oradan anladım çok iyi bir oyun izleyeceğimi. Perde açıldığında loş bir ışık ve devasa bir elma ağacı dikkatinizi çekiyor. yavaş yavaş ışıklar açılmaya başladığında masalar, bir büyük bank ki sonradan tahtaravelli oluyor ve bir salıncak gözünüze ilişiyor. Rejiyi çok beğendim. O kadar güzel o kadar doğru kullanılmış ki her şey bu kadar olur. Işıl Kasapoğlu zaten yaptığı bütün işlerde fark yaratan bir isim. Ve sahnedeki bütün bu objeler gayet iyi kullanılıyor. Ayrıca kutlamak lazım. Aslında zor bir metin çünkü şairlerin ( Attila ilhan Cemal Süreyya Ahmed Arif Didem Madal Bedri Rahmi gibi) kendi hikayelerinin de anlatıldığı ve şiirlerinin şarkılarla birlikte okunduğu bir durum var ortada. Ve bu yaşanırken aynı zamanda iki eski sevgilinin hikayesini de izliyoruz. Bunları harmanlamak kolay iş değil ancak başarı ile çıkılmış işin içinden. Oyunculuklar çok üst düzeyde. ikisi de çok iyi oynuyorlar. Cemal Süreyya sahnesinde doğaçlama yaptıklarını zannediyorum. Oyuna büyük katkısı olduğunu düşünüyorum bu sahnenin rahatlatma açısından. Söylenen şarkılar da aynı mantığa hizmet ediyor. Bu arada Kerem alışık ın oyun ve şiir performansının çok etkileyici olduğunu söylemeden geçmek olmaz. Kısacası özellikle şiir sevenlerin muhakkak izlemesi gereken bir oyun. Oyunun sonunda ayakta çılgınca alkışların olması ve bildiğim kadarı ile kapalı gişe oynaması zaten söylediğim her şeyi anlatıyor.
Aşk Biter Mi? / Piu Entertainment