Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Olmamış bir absürt-postmodern deneme hissi verdi, yavan bir tat bıraktı, geçmişten bugüne daldan dala atlarken pat diye de bitiverdi. Özellikle şamatalı ilk yarıda konuşmalar da zar zor anlaşılıyordu.
Bir çift Rüya Evi'ne kavuşurken başkalarının başına kabus oluyor. Peki bu başkalarının hayatı yeni bir mutfak dolabından ya da çocuk odasından değerli mi? Suçluluk duygusu ile baş etmek mi yoksa daha daha daha da fazlası mı? Macbeth'in elindeki kan başka bir zamanda bir başka kadının vicdanıyla sahnede, çocuğuna sunacağı geleceğin kaygısı ve dolu buzdolabının verdiği mutluluk omuz omuza. Güzel bir konu. Ancak AVM sahnesinde kapitalizm eleştirisi yapılırken; büyükçe sahnenin ortasında, sahne üzerine de seyirci alarak oynanan bir oyunda ilgi her zaman sahnedeki oyuncularda kalmıyor. Zaman zaman performansların dikkat çektiği anlar olsa da bu oyunun geneline yansımıyor. Başıyla sonu aynı, sonu başından belli oyunlar izlemek de artık pek bir espri taşımıyor. Büyük şehirlerde yaşayıp, az biraz okuyan insanların bu oyunda ele alınan konularda benzer soruları kendine sormadığı olmamıştır. 75 dakikanız varsa, salona geç gelen seyirciler yüzünden 90 dakikalara uzayacağını da göz önünde bulundurun, oyun izlemeyi de seviyorsanız izlemek size iyi vakit geçirtebilir. Oyun izlemeyi sevsem de benim açımdan seyir zevki olmayan bir oyundu. Emek veren herkese teşekkürler,.
Acâibü'l Temâşa / İstanbul Devlet Tiyatrosu