Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Bu oyunu uzun zamandır merak ediyordum. Metin parçalı sahnelerden oluşmuş. Hayatlar da parçalanmış zaten bu yönüyle tutarlı olmuş. 12 Eylül ün çıktısı üç kuşak vardı. Siyasi olanla olmayanların sıkışıp kalmışlığını hissettirmiş yönetmen ve oyuncular. Tarih dersi gibi oyunları itici bulduğumdan bu oyunu ayrıca sevdim. İlk başta sahnedeki suyu fark etmemiştim. Sonradan hepsinin aynı suya girmek zorunda kalması (dönemin koşulları) diye yorumladım. Oyuncular başarılıydı. Oyunda en çok bir kadının çok samimi bir şekilde sorular sormasını sevdim diyebilirim. Bize basit gibi görünen soru sorma eylemi kuvvetli bir tetikleyici aslında. "Unutulmasın istiyorum" repliği için de aynısını söyleyebilirim. Unutulmasın gerçekten de yaşanan hiçbir işkence, dağılan hayatlar hiçbiri unutulmasın.
Kimse Öyle Şeyleri Konuşmuyor Artık / İstanbul Şehir Tiyatroları