İki oyuncunun da potansiyellerinin çok altında kalan, bir tiyatro oyunundan ziyade, bir sahne gösterisiydi. Altan Erkekli her sözü alışında harika performans sergiledi ve her oturuşunda, bu oyunla nasıl gereksiz vakit harcadıklarını düşündüm. Keza Veysel Diker de, vasat bir sesle şarkı söylemek yerine, iyi olduğu alanda kendini gösterecek bir oyunla seyirci karşısına çıkmış olsaydı.
Oyunun en iyi kısmı, ilk perdenin son 10 dakikasında Altan Erkekli’nin türkü eşliğinde gerçekleştirdiği performansıydı.
Altan Erkekli gibi bir oyuncunun hayat hikayesini kendi ağzından dinlemek ve sahne performansına şahit olmak açısından pek kıymetli, fakat her anlamda bekletinin altında kalıyor. Umarım iyi bir oyunla turneye çıkmayı düşünür ve gerçekleştirirler.
Şifa Niyetine