Benim izlediğim temsille mi ilgiliydi bilmiyorum ama ses çok kötüydü, oyuncuların ne dediğini anlamakta zorlandım. Sadece ses sistemi ile ilgili de değil sanırım, ermeni şivesinin yarattığı bir etkiyle tüm oyuncular tiz sesle konuşuyor. Zaten oldukça karmaşık olan sahnelemelerde nereyi izleyeceğimizi takip edemiyoruz söylenenler de anlaşılmayınca iyice kakafoniye dönüyor.
Demet evgarı izlemek harika, ama onun bile performansını parlatamamış oyun. Bunda sahnedeki karmaşanın etkisi büyük bence. Daha önce aşık shakespearede de benzer bir şey hissetmiştim. O oyunda komedi kuvvetli olduğu için ve danslar da çok daha etkileyici olduğu için biraz daha izlenebilir olmuştu benim için. Burada duygu yoğunluğu daha fazla olmalı gibi hareket edilmiş, ben öyle hissettim ya da ama o konuda da çok başarılı olduğunu söyleyemem. Sahnede bir şeyler yaşanıyor olabilir ama seyirciye tesir etmiyor.
Gelelim metne, büyük prodüksiyonların metinle ilgilenmeyip sadece şov odaklı olması artık biraz rahatsız edici olmaya başladı. Yani böyle büyük bir işin nasıl bu kadar zayıf bir metni olabilir? Afife dışında karakter diyebileceğimiz biri yok. Başka işlerden bildiğim bir sürü oyuncu sahnede sadece birkaç “olmasa da olur” diyeceğimiz cinsten replik söylüyor. Bu kadar yetenekli oyunculara alan açılmaması da üzdü açıkçası.
Afife / Afife Tiyatro