İzlerken zamanın nasıl geçtiğini anlamadım; çünkü sadece bir hikâyeyi değil, bir ruh halini, bir gelgitin içine çekiliyorsunuz. Bazen öfke, bazen acıma, bazen de tanıdık bir yorgunluk oturuyor içinize. Bir ilişkinin sessiz çatlaklarının nasıl büyüyüp koca bir mesafeye dönüştüğünü görmek çok dokunucu. Oyun sizi kendi içinize, kendi ilişkilerinize bakmaya zorluyor; işte bence asıl gücü burada. Üstelik sizi sürekli güldürüyor ama tek bir cümleyle de yıkıyor; çünkü kahkahaların ardında bile büyük acılar saklı.
Nezaket Erden ise bambaşka bir konu , kendisini görür görmez oyuna bilet aldım çünkü asla hayal kırıklığına uğramayacağımdan emindim.
Herkes Kocama Benziyor / Temsili Sahne