İlmek ilmek örüyor hayatı kadın… Her bir ilmeğe yaşadıklarını katıyor… Dertlerini süpürüyor, acılarını kaldırıyor her gün, , kahkahalarını yerleştiriyor, mutluklarını pişiriyor, gözyaşlarını siliyor, çaresizliğini yıkıyor, umudunu büyütüyo
DEVAMIr…
Yaşamak istiyor kadın… Var olmak…
Yüzleşmek… Yüzleştirmek…

İşte böyle bir yüzleşmeyle bir araya geldi tiyatromuzun kadınları bu oyunda… Yüzleştirmek için hem de… Önce kadın hikâyelerini kaleme aldık… Gördük ki bu coğrafyada kadının hep kederli bir hikâyesi var… Bir yerlerde kız çocuğu olarak doğmak bile zor… Sevgiyi başka yerlerde aramak da… Çocuğunun olamaması eksiklik, ihanet bakıp da görmediğimiz bir ayna, ölüm acısı da var bir yanda… Ama öyle güçlü ki “kadın” kederli hikâyesini değiştiriyor, kaderine boyun eğmiyor… Biz de bu güçle çıktık sahneye hikâyeler dile geldi, vücut buldu… Kimi zaman gözyaşları döküldü sahneye kimi zaman kahkahalar yayıldı salona… Ağlayan, gülen, oynayan, şarkı söyleyen, sözü olan kadınların oyunu…
DAHA AZ GÖSTER