“Fiko”, insanla hayvan, özneyle nesne, görünürlükle görünmezlik arasında salınan bir oluş hali ile, kadın kimliğinin toplumsal beklentileriyle birey olma arzusu arasında sıkışmış Lal’in karşılaşmasını sahneye taşır.

Oyun, gün
DEVAMIdelik bir karşılaşmanın içinde, arzular, sınırlar ve iktidar yapıları üzerine kurulu bir gerilimle ilerler. Kesişmeleri tesadüf gibi görünse de, bastırılmış hafızalar, silik suretler ve tekrar eden çağrılarla örülmüş bu evrende, her adım bir başka kapatılma biçimini görünür kılar.
DAHA AZ GÖSTER