Oyunu 23 Mayıs 2024 akşamı Fişekhane Ana Sahne’de izledim. Tek perde. Fransız yazar Zeller’in bir aile üçlemesi olarak yazdığı birbirinden bağımsız üç oyundan birincisi… Daha önce Baba’yı izlemiştim. Şimdi de Anne isimli oyunu izleme imkanı buldum. Baba oyununda hafıza eksilirken, bu oyunda aslında kendisi eksilen ve yıllar içerisinde büründüğü roller uğruna kendini kaybeden bir anneyi izliyoruz. Dört ana karakter üzerinden insana dair duyguları farklı pencerelerden seyrettiriyor yazar. İnsana kendisine biçilmişler dahil bütün toplumsal rolleri sorgulatıyor. Oyun sürekli yeniden başlıyor gibi, sanki izleyiciyi rahatsız etmek istiyor. Bu sebeple Engin Hepileri'nin ''Evvet!'' deyip sahneye girişlerinin rahatsız ediciliği çok başarılıydı:) Annenin aynı günleri ve aynı deneyimleri tekrar tekrar yaşayışını temsil ettiğini düşündürdü bana nedense. Hayatın sonunda o fedakarlıkları yapmasaydım, kendimi kaybetmeseydim demesini beklediğimiz kadından yeterli bir pişmanlık ve keşkeleri bile göremiyoruz. Kadınlık, erk, aile, gençlik, anne-oğul ilişkisi, kendi göbek bağını kesmek üzerine gerçekten etkileyici bir oyundu.
Anne / Tiyatro.iN