Oyunu Meciyiköy Torun Center'daki sahnede izledim. Öncelikle sahneden bahsedeyim; koltuk numarası yok, sandalyelere kapan oturuyor. Sandalyelerin konulduğu platformda yükseklik dikey şekilde iyi planlanmadığı için ilk iki sırada veya arkadaki basamakta oturmadığınız takdirde hiç bir şey göremiyorsunuz. Oyunun ilk beş dakikası herkes yer değiştiriyor bu nedenle. Böyle bir salonda sahnenin alçak olması, yetmezmiş gibi oyunun çoğunun oturarak sahnelenmesi akıl alır gibi değil. Oyuna gelecek olursak; Dede Korkut'u okumuş biri olarak kitabın sanatsal bir yorumunu izleyeceğim umuduyla gitmiştim fakat bildiğiniz ortaokulu piyesi modunda kitabı dümdüz anlattılar. Arada iki şarkı söyleyip yere sopa atınca sanat olmuyor ne yazık ki. Oyunculuklar konusunda da olumlu bir yorum yapamayacağım; Dede Korkut karakteri aşırı silik, anlatıcı kadın ise aşırı önde, ama abartılı bir oyunculuk, ses kullanımı ve vurgularda anlamsızlık, hatta arada anlamsız bir yerde uludu kendisi! Dede Korkut dönemi Türk ananelerinin tamamen tersine olan, bir kadına şiddet sahnesi vardı, tüylerim ürperdi. Erkek oyuncunun yorumu olarak düşünüyorum ve kesinlikle değiştirmesi gerekiyor. Çocuk doğurmuyor diye karısını kolundan çekip fırlatıyor sahnede; Türkiye'de kadına yönelik şiddetin vahim boyutlara geldiği bir dönemde tiyatro sahnesinde böyle bir yorum görmek çok üzücü. Son olarak, gene dönemin Türk inançlarına bağlı bir anlatım içermediğini düşünüyorum, bu konuda da daha titiz bir araştırma yürütülebilirdi. Oyunun kapanışı 'Allah bize ve ailemize zeval vermesiiiin' yakarışlarıyla ve seyircinin 'Amin' onaylarıyla gerçekleşti.
Bir Nefes Dede Korkut / İstanbul Devlet Tiyatrosu