Keyifli bir anlatı izledik diyebilirim. Orijinal metin üzerinde büyük bir hakimiyeti var belli ki ekibin. Yapılan dramaturji tespitleri günümüz dilinden anlatılmış. Deneysel ve modern bir uyarlama olmuş. Aslında bu metni günümüz diline çekmek oldukça riskler barındırıyor. Bu tarz denemelere ilişkin yaşadığım tecrübelerde, günümüz dilinin içi boş bir komedi unsuru olarak kullanıldığını deneyimledim. Ancak Treplev'de oyun
başında "Eyvah, yine mi? " desem de ilerleyen dakikalarda sonuç sevindirici bir şekilde korktuğum gibi çıkmadı. Oyun dünyasının iyi ve tutarlı kurulması, oyunun interaktif bir seyirci ilişkisine oturtulması, günümüz öğelerinin, örneğin yabancılaştırma unsuru olarak, içi dolu şekilde kullanılması sanırım Treplev'in antipatik olmamasının arkasında yatan sebepler. Çehov'un yazdığı Rusya ve dönemi anlatan karakterler ile modern olan bu uyarlamada toplumsal bağlantılar kurulmaya çalışıldığı görülüyor. Ama bu bağlantı metnin ana dayanağı mı emin olamadım. Yani bakış açısı olarak daha psikolojik bir bakış açısı tercih edilmiş gibi geldi bana. Kısacası ne yaptığının, ne anlatmak istediğinin farkında ve keyifli bir oyun.
Oyunun kolektif bir çalışma sonucunda ortaya çıktığı çok belli. Her açıdan eksikler barınsa da oyun ve ekip hikayeyi izlenebilir kılmayı başarmış. Oyunculuk üslubu açısından riskli tercihler yapılmış. Zaman zaman oyuncular sınırın yanlış tarafında kaldı ancak seyirci için bu aşımların kabul edilebilecek sınır aşımları olduğunu söyleyebilirim. Kolektif çalışma ile pürüzler de giderilir temennisi ile; niyeti iyi ve samimi bir oyun izledim.
Treplev / Decollage Art Space