Çok sevindiğim şey, şimdiye dek Tiyatroadam oyunlarının hiçbirinden alkışsız, mutsuz çıkmamış olmak. O sahne hiç bir zaman hayal kırıklığı yaratmıyor bende ve her seferinde dinamizmlerine hayran olarak ayrılıyorum salondan. Oyun içerisinde dekorun bir oyuncu kadar rol alması ise bence başlı başına bir sanat, izlemesi çok keyifli ve muzip. Belki tek sıkıldığım yerler, Selen Öztürk'ün aşırı histerik anları olabilir fakat onun dışında her oyuncunun tüm kapasiteleriyle oynadıkları, zımba gibi bir oyun gerçekten.
Ve eklemek isterim ki özellikle bu oyunda, izleyiciyi selamlamak üzere sahneye çıktıklarında, sanki kuliste en az beş kişiyi unutmuşlar gibi hissettim. Elleri kolları yürekleri dert görmesin.
İntiharın Genel Provası / Tiyatroadam