Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Sahnede sadece bir merdiven var ama o merdiven, içimizde unuttuğumuz yerlere inip çıkıyor. Her adımda hem kendi çocukluğumuza hem de o çocuğun sessizce taşıdığı dünyaya dokunuyoruz; bu yüzden oyun bittiğinde içimizde bir kapı hâlâ aralık kalıyor. Bir çocuk nasıl aynı anda hem acımasız hem masum olabiliyor, bunu bu kadar incelikle göstermek gerçekten zor. Burcu Arslan yalnızca bir karakteri oynamıyor; bir çocuğun iç dünyasını bizim dünyamız hâline getiriyor. Sade bir sahneyle böylesine derin bir evren kurabilmek ise başlı başına büyük bir ustalık. Ayakta alkışlanmayı değil, çok daha fazlasını hak eden bir performans.
Yetim /