Bir rüyayla başlar hergün, bir kabusla başlar gece...
Kim bilir o gün nelere gebe...Bir hastane odasında başlıyor ünsüz kadınların hikayesi. Zamanı zamanın içine geçiren, her anına, kırılmasından korktuğu, kristal bir vazo gibi özen
DEVAMIgösteren Kadının rüyasıyla...
Kızının gelişiyle bir oyun dünyasına dönüşüyor küçücük hastane odası...
Küçücük odaya hikayeler doluyor, ünsüz kadınların dünyaları doluyor...
Kadın kızına hikayeler anlatıyor. Ünsüz kadınların hikayelerini; Sesleri duyulmayan, adları bilinmeyen kadınların hikayelerini... Adı bilinmeyen, sesi duyulmayan, acısı olan kadınların hikayelerini... Kadının; Adının olmadığı, sesinin duyulmadığı, ünleyemediği, ünlenemediği bir coğrafyada geçen hayat hikayelerini...
Çünkü Kızına, hikayelerinden başka bırakacak mirası yok Kadının...Kadın son nefesiyle bu hikayeleri anlatıyor ki; Kızı da başkalarına anlatsın, başkaları da başkalarına...
Kadın istiyor ki; Hikayeler dilden dile dolaşsın türküler gibi... Her ünsüz kadın ayrı bir türkü olsun dilimizde...
Siz de bilin, anlatın ünsüz kadınların hikayelerini, bilmeyenlere...
Adını bilmeseniz, sesini duymasanız da anlatın ünsüz kadınların hikayelerini...
Nesilden nesile aksın anonim bir türkü gibi...
DAHA AZ GÖSTER