Taşıdığımız şeyler aslında ihtiyacımız olan şeyler mi? Bizi hayatta tutan şeyler mi bunlar?
Yoksa hiç sorgulamadan kabul ettiğimiz hayatı devam ettirmemizi sağlayan şeyler mi?
Sonucu olmayan hareketleri, ne kadar keyfi olduk
DEVAMIlarını fark etmeden yapıp duruyor muyuz,
yoksa onlar olmadan boşluğun yavaşça içeri süzüleceğini bildiğimiz için mi tekrar ediyoruz bunları?

Hayat laboratuvarının ipleri tamamen elimizde mi, yoksa kararlarımız,

bütün tecrübemizi sorgulamamıza sebep olacak yüzleşmeyi erteleme biçiminden başka bir şey değil mi?
DAHA AZ GÖSTER