Yeni kıyafetler edinmeyi tutku haline getirmiş Kral, başka hiçbir şeyle kıyafetleri kadar ilgilenmez ve hiçbir şey onu kıyafetleri kadar heyecanlandırmaz.

Günün birinde ülkeye 2 düzenbaz gelir; insanları usta terziler oldukla
DEVAMIrına, dünyanın en eşsiz kumaşını dokuduklarına ve bu kumaşla yaptıkları kıyafetleri akıllı olmayanların ve beceriksizlerin göremeyeceğine inandırırlar.

Bu, kralın kulağına kadar gider ve kendisine bu kumaştan bir kıyafet diktirmeye karar verir. Terzilere yüklü miktar para verir ve hemen işe başlamalarını ister. Terziler de derhal işe başlar ve boş dokuma tezgâhlarında sözü geçen kumaşı dokumaya başlarlar.

Saraydaki hiç kimse –kral dahil- terzilerin dokuduğu kumaşı ve bitirdiklerinde de kıyafeti görmemekte ve akılsız veya beceriksiz görünmemek için görüyormuş gibi davranmaktadır.

Kral, kıyafetin dikimi son bulduğunda bir geçit alayı düzenler ve çıplak bir biçimde fakat üzerinde yeni “özel” kıyafeti olduğunu düşünerek halkın arasına çıkar, halk da tıpkı saraydakiler gibi akılsız veya beceriksiz görünmemek için kıyafeti görüyormuş ve çok beğeniyormuş gibi davranır. Ta ki küçük bir çocuk “Kral Çıplak” diye bağırana kadar…

“Kişilik zafiyeti aldanmayı getirir” etiğinin yanı sıra; bizim öyküde gördüğümüz “gerçeklerle yüzleşme”, “kusurlarımızı saklayıp örtmek yerine, barışıp onlardan kurtulmaya çalışma” ve “koşullar ne olursa olsun fikrimizi söylemekten kaçınmamamız gerektiği” gibi alternatif anlamları da küçük ve büyük izleyicimizle eğlenceli bir biçimde paylaşmayı hedefleyeceğiz.
DAHA AZ GÖSTER