Maurice Maeterlinck’in kaleme aldığı Körler adlı oyunda ormanda kaybolan körlerin çoktan ölmüş olduğunu bilmedikleri bir yol göstericiyi, bir kurtarıcıyı bekleyişlerinin tekinsizliği anlatılır. Oyun, görülen/görülmeyen ve duyulan/duyulmayan
DEVAMI gerçekliğin iletişimdeki farklı etkilerinin irdelendiği; sabitlenen imge, hafıza, mesafe, süre ve süreç kavramları üzerine yeniden düşünmenin tetiklendiği bir dönemde kaleme alınmasıyla dikkat çekmektedir. Fulya Peker'in uyarladığı, tasarladığı ve yönettiği ''Kör(ler) ''adlı deneysel performansta dramatik inşanın bozuma uğratılmasıyla oyun gösteri sanatlarının ve görsel sanatların arasındaki eşiğe yerleştirilmekte; nefes ve ses katmanlarına yönelik örüntülere ve inşaatlardan toplanan malzemelerle bir araya getirilmiş olan enstrümanlara ellerin devinimi eşlik etmekte; metin grafik bir ses ve hareket notasyonu, sahne bir kanvas olarak ele alınmakta ve tiyatronun “bütüncül sanat” anlayışı ile olan bağı vurgulanmaktadır.
DAHA AZ GÖSTER