“Karıncalar – Bir Savaş Vardı”, savaşın tam kalbinde yer alan bir askerin tuttuğu günlükteki hikayelerden oluşuyor. Günlüğün son sayfasına gelindiğinde bir sürpriz bekliyor askeri. “Oyun” belki de o anda başlıyor. Askeri, savaşın ve yaşamın
DEVAMI gerçek dehşetini, oyunun gittikçe güçleşen şartları altında bir sorgulamaya sürüklüyor ve asker savaşın nasıl bir “oyun” olduğunu, insan ve insanlık üzerine nasıl kurgulandığını anlamaya çalışıyor.

Üstelik bu oyun; düşmanı yok etmekle kazanılamayacak bir oyun… Ölüm ve yıkımdan başka hiçbir sonucu olmayan bir oyun… Her koşulda insanlığın mağlubiyetiyle sona eren bir oyun…

Karıncalar; “oyun kuran eller”ce ilk gözden çıkarılanlar, halı altında süpürüleni temizleyenler, toplumun karıncalanan ayakları… Bazen sadece rakamdan ibaretler… Onlardan geriye kalan kelimeler, yüreğinizde karıncalanma yaratabiliyor mu?
DAHA AZ GÖSTER