İNSOMNİA, adını yalnızca bir uyku bozukluğundan değil; modern insanın dinmeyen zihninden, susmayan iç sesinden ve bastırılmış çığlıklarından alıyor. Hicran’ın anlatısı yalnızca bireysel bir hikâye değil; toplumun içten içe taşıdığı yalnızlı
DEVAMIk, yabancılaşma, bastırılmışlık ve suskunluk hâlinin sahnedeki güçlü bir karşılığı olarak karşımıza çıkıyor.
Oyun boyunca seyirci, Hicran’ın çocukluğundan başlayarak dedesiyle kurduğu derin bağa, ilk aşkına, hayal kırıklıklarına, annesiyle olan çatışmalarına, uykusuzlukla gelen varoluş sancılarına ve çağın insanını kuşatan dijital yalnızlığa tanıklık ediyor. Zaman zaman şiirsel, zaman zaman sert, zaman zaman ironik bir dille ilerleyen anlatı; izleyicinin kendi iç sesiyle yüzleşmesine alan açıyor.
DAHA AZ GÖSTER