‘Şu örülü kainatta..
Geçti dediğin, nereye geçti?
E geçtiii, peki ne kadar geçti?
Rahat mıymış yeri…?’
İnsan kendinden çok daha büyük bir koreografinin parçasıdır. Bu koreografi, evrenin her köşesinde ay
DEVAMInı değildir, gözlemciye, gözlenene göre değişir. Gözlenen hadiseler olduktan sonra kaybolup gitmezler, namütenahi bir halde genişlemeye devam ederler. Tıpkı entropi gibi. Ama bizim sentezimizde entropi kaosa evrilen bir kavramdan çok, olmuş olanın dönüşümünü de simgeler çünkü kaos da ahenktendir.
Performans tabiatı gereği anlık bir oluşumdur. Sadece o anda var olur ve an geçtikten sonra geriye sadece hatırası kalır. Bu hatıralar, orijinal âna geri dönüp de yarattığımız eksiksiz bir fotoğraf gibi değildir. Bizimle beraber onlar da dönüşür. Hatırlandıkça zayıflarlar; öyle ki, bir noktadan sonra hatırladığınız şeyin gerçekle hiçbir alakası olmayabilir.
Performans; anın varoluşunu araştıran kavramları; hareketler, kelimeler, materyaller ve sesler vasıtasıyla yorumlar.
Zaman, hareketin bir tezahürüdür. Her realitenin kendine has bir devinimi, hızı ve akışı vardır. Buna bağlı olarak, insan kendinden çok daha büyük bir koreografinin parçasıdır. Bu koreografi, evrenin her köşesinde aynı değildir, gözlemciye, gözlenene göre değişir. Gözlenen hadiseler olduktan sonra kaybolup gitmezler, namütenahi bir halde, farklı formlarda genişlemeye devam ederler. Tıpkı entropi gibi. Ama bizim sentezimizde entropi sadece kaosa evrilen bir kavramdan çok, olmuş olanın dönüşümünü de simgeler çünkü kaos da ahenktendir. Performans; mazi, an ve istikbalin nasıl yer değiştirdiği konseptinden alınan
kavramlardan yola çıkarak anın nasıl var olduğunu; imgeler, hareketler, kelimeler, materyaller ve sesler vasıtasıyla araştırır ve yorumlar.
Mekan Desteği: Kabile, Çak Stüdyo
Teşekkürler: Kevin Beyer, Noemi Calzavara, Gizem Bilgen, Claudio Maria Silvia Murabito
***
In this woven universe...
Where did what you said passed go?
It passed, but how far has it gone?
Was its place comfortable...?
Humanity is part of a much larger choreography. This choreography is not the same in every corner of the universe; it changes according to the observer and the observed. Observed events do not disappear after they occur; they continue to expand infinitely, much like entropy. But in our synthesis, entropy symbolizes the transformation of what has been, rather than a concept evolving into chaos, because chaos is also part of harmony.
Performance, by its very nature, is an instantaneous creation. It exists only in that moment, and after the moment passes, only its memory remains. These memories are not like a perfect photograph we create by returning to the original moment. They transform with us. They weaken as they are remembered; so much so that, after a certain point, what you remember may have no connection to reality.
Performance interprets concepts exploring the existence of the moment through movements, words, materials, and sounds.
Time is a manifestation of movement. Every reality has its own unique motion, speed, and flow. Accordingly, humanity is part of a much larger choreography. This choreography is not the same in every corner of the universe; it changes according to the observer and the observed. Observed events do not disappear after they occur; they continue to expand infinitely in different forms, much like entropy. But in our synthesis, entropy symbolizes the transformation of what has been, rather than merely a concept evolving into chaos, because chaos is also part of harmony. Performance researches and interprets how the moment exists, drawing from concepts of how past, present, and future shift places, through images, movements, words, materials, and sounds.
Venue Support: Kabile, Çak Stüdyo
Thanks: Kevin Beyer, Noemi Calzavara, Gizem Bilgen, Claudio Maria Silvia Murabito
DAHA AZ GÖSTER
