Klasik sahneleme biçimlerinden farklı, izleyicinin kendisini kaotik bir atmosferin içinde bulduğu ve oyunculuk performansı olarakta yaratılan insan/köpek formu, yönetmenin ve sahne tasarımcısının Kafka'nın eserine getirdiği deneysel yorumu
DEVAMIgözler önüne seriyor.

Bireyin kendine/topluma yabancılaşmasını ve yalnızlaşmasını, yaratılan insan/köpek karakterinin yaşamı içerisinde edindiği kendi deneyimleri ve yaptığı araştırmaları sonucunda yine kendi içsel benliğiyle girdiği tartışmanın aktarıldığı oyunda köpek=insan, köpek toplumu=insan toplumu olarak karşımıza çıkıyor.

Karakterin kendi öz benliğiyle girdiği ve gittikçe trajikleşen tartışmaları, eylemsizliğinin getirdiği yaşamdan soyutlanma hali, kendi varoluşunu anlamlandırma çabası için giriştiği deneyler ve yokoluşun kaçınılmazlığıyla buluşuyor. Modern insanın bütün çıkmazlarının, insan/köpek karakterinin kendi ağzından kustuğu kelimelerle hayat bulduğu oyunun finalinde, Franz KAFKA'nın bakış açısına sadık kalınarak izleyiciyi çözüme götürmekten kaçınılmaya çalışıldı..

"Çünkü, cevabı basit: Bende sizler gibi bir köpeğim!!!"
DAHA AZ GÖSTER