Aslı Vural eserlerinde; şehirdeki yıkımı ve ardından gelen “kentsel dönüşüm”ü ele alıyor. Yıkım kenar mahallelerden kentin en işlek caddelerine ve en modern semtlerine kadar girerken bireylerin maddi kazancı artsa da toplumsal bilincin temelleri sarsılıyor. Bir dönemin mimari dokusu kaybolurken, o dönemin yaşam şekli ve alışkanlıkları da
DEVAMIterkediliyor. Bir zamanın balkon sohbetleri yerini yükselen bloklarda açılamayan pencerelere ve dört duvar arasına sıkışmış hayatlara bırakıyor. Yıkılan sadece binalar değil, çoğu zaman yaşamlar da oluyor.

Büyük kentlerin, aldığı iç göç sonucunda, modernleşmek yerine gittikçe köyleşmesi, iç devinimi boyunca kentsel bilincin uğradığı yıkımın başka bir göstergesi. Yıkılıp tekrar inşa edilen ama daha da kötüye giden kent yapısını, farklı dokudaki darbeleri tuvale üstüste vurarak oluşturan Aslı Vural, renklerdeki uyumun üzerine geniş bantlar çekerek bu çirkin manzarayı sanki görünmez kılmak istiyor. Ancak bantlarını şeffaf uygulayarak yine de bu çirkinliğin gizlenemeyeceğini hissettiriyor bizlere.

Kentsel problemleri, kişiselleştirip içinden çıkılmaz labirentler haline getiren kişinin bunalımları toplumda bir histeriye dönüşürken, inşaat kulelerinin örgüleri, beton kamyonlarının sarsıntıları, otoyol ve köprülerin uğultuları resimlerin zemininde titreşiyor. Nasıl, kente yakından bakıldığında algılanmayan kaos uzaydan bakıldığında gri bir ormana dönüşüyorsa, Vural’ın resimlerinin makro seviyedeki detayının karmaşası, uzaklaşıldığında algılanan dingin bir ahenk olarak izleyeni sakinleştiriyor.
DAHA AZ GÖSTER