“Burası Hiçbir Yer, benim anavatanım.
Hiçbir Yer’e ait hissettiğim kadar başka hiçbir yere ait hissetmedim bugüne dek.
Çünkü Hiçbir Yer’de her şey mümkün; kurumuş bir yaprak yeni açan bir tomurcuğun içine nüfuz eder, maviler kırmızılarla dans eder, zıt kutuplar tek vücut olur bu mekanda.”

Dolce Paganne, “Hiçbir Yer” a
DEVAMIdını verdiği bu evrende, gerçekliğin sınırlarını çözerek iç dünyanın sembolleriyle yeniden kuruyor. Bu alan hem sığınak hem de deneysel bir laboratuvar; burada doğa, beden ve zihin birbirine karışıyor.
DAHA AZ GÖSTER