Maaria Wirkkala’nın, 2007 yılında 52. Venedik Bienali’nde sergilenen ve aynı yıl Arter Koleksiyonu’na dahil edilen Karaya Çıkmak Yasaktır başlıklı yerleştirmesi İstanbul’da ilk kez izleyicilerle buluşuyor.

Çocukluğunu anavatanı Finlandiya’nın güneyindeki Helsinki ve kuzeyindeki Laponya ile İtalya’nın Venedik kenti arasında geçi
DEVAMIren Maaria Wirkkala, bu coğrafyaların daimi bir değişkenlik içinde olan su, hava ve ışık gibi unsurlarını 1980’lerden bugüne sürdürdüğü sanatsal üretiminin merkezinde konumlandırır. Karaya Çıkmak Yasaktır, kırık cam parçalarından bir ‘deniz’, sandolo adı verilen ve bu ‘deniz’in ortasında hafifçe sallanan içi suyla dolu geleneksel bir Venedik teknesi, tavandan sarkan bir cam merdiven ve duvara yaslı tek bir kürekten oluşur. Maaria Wirkkala’nın hırçın, tehlikeli ve karaya çıkmanın imkânsız olduğu bir deniz izlenimi yaratmak için kullandığı kırık cam parçaları, babası Tapio Wirkkala’nın 1960’ların ortalarından itibaren cam tasarımcısı olarak çalıştığı, Venedik’teki Murano Adası’nda bulunan Venini Cam Fabrikası’ndan gelir. Venedik kanallarında sıkça görülen “Karaya çıkmak yasaktır” uyarısını hareket noktası olarak alan Wirkkala, bu ifadeyi dünyanın birçok yerinde geçerli olan göçmen karşıtı tavırla ilişkilendirir ve göçmenlerin çoğu kez trajediyle sonlanan tehlikeli deniz yolculuklarına işaret etmek için kullanır.

Maaria Wirkkala’nın 52. Venedik Bienali kapsamında Finlandiya Pavyonu için ürettiği ve Arter’deki galeri mekânı için yeni dokunuşlarla tekrar yorumladığı Karaya Çıkmak Yasaktır, sanatçının kişisel tarihini ve anılarını bugün de güncelliğini koruyan toplumsal ve politik meselelerle bir araya getirir.
DAHA AZ GÖSTER