Sergi, Matsutake mantarının ekolojisinden yola çıkarak, bize miras kalan kapitalist harabe içinde yaşam olanaklarını araştırıyor. Bu mantar Hiroşima’ya atom bombası atıldıktan sonra hiç bozulma göstermeden hayatına devam eden tek canlı türüdür. Tsing, sürekli kontrol edilmeye çalışılan dünya düzeninin çuvallayan sistemlerine karşı, mantar
DEVAMIın kontrol edilemez mucizevi doğasından ilham alarak Üçüncü Doğa kavramını ortaya atar ve bu kavramı kapitalizme rağmen hayatta kalma olarak açıklar: “Tek bir yön yok, çoklu gelecekler var; ucu açık asamblajlar içinde kesişen, insan ve insan olmayan varlıkların geçici ritimleri eşliğinde kolektif bir oluş.”

Sergide bu mucizevi doğa olayı çerçevesinde şekillenen çalışmalar uygarlığın çürümeye geçtiği bir çağda mıntıkanın içerisinden keşifler yapıyor. Serginin ismi Büyük Ev Ablukada’nın aynı adı taşıyan şarkısından ödünç alınırken, bu durum şiirlerden şarkılardan birbirimize bulaştığımızda da kolektif oluşu destekler nitelikte bir işbirliği doğuruyor. Sergi genel anlamda ‘olmak’ değil ‘oluş’ fikrinin yarattığı umutla, bakış açılarını çoğaltan bir yelpazede izleyiciyi kendi tercihleriyle baş başa bırakıyor. Etrafımızı, çevremizi yeniden tanımlamamız ve sonrasında buna uygun yeni yaşam formları oluşturmamız gerektiğine dair gelecek önermeleri barındıran “Güneş Yerinde” izleyiciye bugünün üzerinde oluşacak yarınlar için anı kovalamak gerektiğini fısıldıyor.

*Hazırlayanlar: Eda Gecikmez & Sevil Tunaboylu
DAHA AZ GÖSTER