“Doğadaki her şey…bendendir, benimle konuşur, beni teşvik eder, beni rahatlatır; gerisini duymam ya da hemen unuturum. Hepimiz sadece kendimizleyiz.”*

Reysi Kamhi “Düşünce Bahçesi” isimli sergisinde bahçe mekanıyla kütüphane mekanını ilişkilendirerek bir dizi doğa imgeleri üzerinden oluşturduğu çizimler ile mekan içinde başka b
DEVAMIir mekan yaratma sürecini kurguluyor.

İnsan doğayla bahçe mekanları aracılığıyla zamana ve sürece dayalı özel bir iletişim içine girer. Bu açık alanda insan kaostan ve hızdan uzaklaşır, zamanın ve mekanın sınırlarının ötesine geçerek sadece var olur.
Kütüphane ise kapalı bir mekan olmasına karşılık düşünsel düzlemde bir bahçe gibi işler ve tıpkı bir bostan misali düşünceler ekilir, biçilir ve meyve verir.

“Düşünce Bahçesi” nde Kamhi, bir süredir üzerinde çalıştığı ölüdoğa serisi ile dünyaya başka bir canlının gözünden bakmaya bizi davet eder. Dünyada özneler ve nesneler gibi birçok tür ve element birbirinden ayrı tanımlanırken, özümüzdeki benzerlikler ve ortaklıklar nelerdir? Ne noktada birbirinden ayrılmaya zorlanır?

Bu sorular üzerinden yola çıkan sanatçı, unutulanın hatırlandığı, hatırlanın ise unutulduğu bu hayali bahçede izleyiciyi vakit geçirmeye ve gerçekleşecek olan kollektif okuma seanslarına davet ediyor.

* Friedrich Nietzsche'nin ''Şen Bilim'' kitabından alıntıdır.
DAHA AZ GÖSTER