Volkan Aslan’ın eş zamanlı olarak ürettiği üç işi birlikte konumlayan Beni vur! Beni onlara verme! kişisel ve toplumsal düğümlenmeler karşısında yaşanan çözülme hâllerinin izlerini taşır. Serginin adı bir çıkışsızlık durumu imlese de, Aslan işleri arasındaki devamlılık ilişkisi üstünden iyileşme ve yenilenmenin yollarını arar.


DEVAMI Bir şeylerin anısına (2018), sanatçının Hatırlamayı Unutma (Arter, İstanbul, 2013) sergi yayını için hazırlanan kaşenin tek bir yüzey üzerindeki çoklu baskılarından oluşur. İş üzerindeki bulut imgelerinin özdeşliği, hatırlanması istenen kırılmaları ve travmaları tektipleştirirken, baskıların tekrarı bu anların çokluğuna işaret eder. Bulutlar, çevrelerine katman katman işlenen suluboya müdahaleleri ile anıtlaştırılır. Bu yönüyle iyileşme, işin detaylı üretim sürecinin ayrılmaz bir parçasıdır. Bir şeylerin anısına (2018) ile aynı dönemde üretilen video Ölüye ağlayamayan insanların huzursuzluğu içindeyim (2018) adını Sait Faik Abasıyanık’ın ‘’İzmir’e’’ öyküsündeki bir bölümden alır. Kesik bir gülü, bir döngü içinde tekrar tekrar yıkanırken gösteren iş, süregelen huzursuzluk hâlini çağrıştırır. Bu senaryo, bir yandan da, rüyaların suya anlatılması ritüelinde olduğu gibi huzursuzluğun da suyla akıp gitmesi ümidini taşır. Bu iki işin gelecek ile kurduğu dolaylı ilişki geyik desenli bir duvar halısına saplanmış oklarla kesintiye uğrar. Beni vur! Beni onlara verme (2018) bir şiddet anını dondururken, insanın doğayla olan iktidar mücadelesini besleyen tahammülsüzlük hissini de görünür kılar. Sergiyle aynı adı taşıyan iş, diğer işlerin aksine, belirli bir çıkış yolu sunmaz; sıkışma ve çözülme anları arasındaki gerilimi canlı tutar.
DAHA AZ GÖSTER