90lı yılların başında, ilkokuldayken ailemle Ferhangi Şeyler izlemiştim. Dinlediklerimden (haliyle) hiçbir şey anlamadım ama sahnedeki adam bildiğim yetişkinlerin hiçbirine benzemiyordu. Çok hızlı konuşuyordu, bedenini sesini kendine has bir üslupla özgürce kullanıyordu. Ona ne kadar hayranlık duyduğumu ve bu kadar ‘farklı’ birinin bu kadar saygıyla karşılanmasına şaşırdığımı hatırlıyorum. Geçen yıllarda aklım kemale erince onu daha iyi anladım ama bana çocukken yaşattığı şaşkınlık hiç bitmedi.
Bıraktığı mirası büyük bir saygıyla ve özenle günümüze taşıyan sanatçılar sayesinde oyunu izlerken Ferhan Şensoy da bizimleymiş gibi hissettim. Oldukça dikkatli günümüz uyarlamaları, oyuncuların performansı, değerli müzisyenlerin kibirden uzak, samimi katkıları, Ses Tiyatrosu’nun muhteşem atmosferi bize bir nostalji değil geçmişten günümüze taşınmış, hala canlı ve geçerli bir deneyim yaşattı. Çok teşekkür ederim
Şahları da Vururlar / Ortaoyuncular