Bir otel odası. Bir kadın, bir adam ve aralarındaki büyütülen yalnızlık.
Kadının çocukluğu, yağan kar taneleri gibi soğukta üşümüş bir kuşun titremesiydi. Kendi varlığının yokluğuna yoksunlaşmış iki kol...
Onlar, yan yana geli
DEVAMIşi en büyük hata olan, başkalarının hayatlarında kaybolmuş iki ruh... Ancak şaşırtıcı bir şekilde aynı yerden yaralarını sararlar.
“Hayat oradan oraya savursa da, tek dayanağımız yine bizdik.”
İçine çektiği nefesle aydınlanan çocukluğu ve kalbinde çiçekler açtıran o ruh... Bu, mutsuzluğa mutluluk olan, zorunlu bir bağın, yüzleşmelerle dolu şiirsel hikayesidir.
Yalnızlık büyüdükçe, ruhlar birleşir.
En büyük hatan, aynı zamanda tek dayanağın olabilir mi?
DAHA AZ GÖSTER