Dragomir Paris’e göçmüş bir ayakkabı tamircisi, Florance ise Paris’te hayatını çeviri yaparak kazanmaya çalışan ama bu işte pek de başarılı olmadığı için ekonomik sıkıntılar yaşayan bir yazardır. Dragomir, kendisi de kiracı olan Florance’ın
DEVAMI evinde “kiracı”dır. Ama kullanım alanı Florance’ın masasının altındaki “zaten kullanılmayan alan”dır. Dragomir’in kuzeni Gritzka da gelince masanın altındaki kiracı sayısı ikiye çıkar. Florance’a aşık olan yayıncı Marc’ın karşılıksız aşkı ve Dragomir’in içe dönük sevdasının öne çıktığı oyunda aslında kendisi de Polonya’dan Fransa’ya göçen yazarın göçmenlik olgusunu birincil elden irdelemesine tanık oluyoruz

Masanın Altında, giderek küçülen ve yalnızlaşan bireyin sıkışmışlığını, kadın-erkek ekseninde anlatıyor. Yazarın 'kara mizah' olarak ele aldığı oyun, giderek globalleşen dünyaya acımasız bir eleştiri getirirken, 'aşk' motifi bu sertliği yumuşatmayı başarıyor.

Bir kara mizah örneği olan Masanın Altında, çevirmenlik yapan genç bir kadının (Florance Michalon) çalışma masasının altını bir göçmene (Dragomir) kiralamasıyla başlıyor. Yazar, bu oyun için “Göçmenler insanlık düzeyinin altında muamele gördüklerine göre, masanın altında yaşamaları da anormal görülmemelidir.” demiştir. Günümüzde de göçmenlerin yaşadığı sorunlar halının altına süpürülen kir gibi gözlerden uzak tutuluyor. Ancak ne ev sahibi-kiracı ne de ben-öteki olma durumu iki kişi arasında bir bağ kurulmasını engelleyemeyecektir. Oyunda her bireyin ayrı ayrı yalnızlıkları, sevinçleri ve üzüntüleri kara mizah tarzıyla görünür hale geliyor ve globalleşmenin yarattığı değerlerin ciddi bir eleştirisi olarak karşımıza çıkıyor.
DAHA AZ GÖSTER