Yersiz yurtsuz kalmış, evlerinden ayrılmak zorunda bırakılmış küçük bir grup genç insan fırtınanın ortasında güçlükle ilerleyen eski bir konteynır gemisinin içindedirler. İkisi kardeş olan bu insanların içlerinde taşıdıkları büyük acılarınd
DEVAMIan, kayıplarından başka hiçbir bagajları yoktur. Umut ettikleri vardıkları limanda mülteci olmak bile değil, sadece yaşamaya devam edebilmektir. Onlar yalnızca birbirleriyle, yalnızca geçmişleriyle değil bugünleri, gelecekleri ve kendileriyle de hesaplaşırlarken aniden beklemedikleri bir “fısıltı” duyarlar. Yolcukları artık daha da karmaşık ve zor bir hale gelmiştir. Ancak yapabilecekleri hiçbir şey yok gibi görünmektedir. Zira fırtınada yol alan eski geminin “yolcuları”değil “kargoları” olan bu çaresiz insanlar için vatanları, evleri artık uzak geçmişte kalmış bir anıdan başka bir şey değildir. Kavuşmak istedikleri yeni hayatlarına ise hala kilometreler vardır. Bu insanlar her şeyden öte kendilerinin üstesinden gelip yeni bir yuvaya, yeni bir yaşama kavuşabilecekler midir? Onlar için çok küçük de olsa insanlıklarına dair taşıdıkları tek umut budur.
“Kargo” bu umudun, vatansız kalmış, mülteci olabilmenin bile ötesinde sadece yaşamak için küçücük bir şans arayan insanların, yeni bir yaşama yaptıkları zorlu yolculuğun duygu ve gerilim yüklü hikayesidir.
DAHA AZ GÖSTER