Bi’Takım Oyuncular olarak Gogol’ün bilinen oyunları dışında, daha önce sahnelenmemiş olan bu öyküsünü seyirciyle buluşturmak istedik. Böylece klasik bir hikayeyi kendi oyun anlayışımızla sahneleme imkanı doğdu.

İzleyici, bu
DEVAMIoyunda Gogol’ün mizahının, insan eleştirisinin bizim insanımıza da ne kadar yakın olduğunu görebilecektir.

Gogol bu öyküsünde iki eşsiz dostun birbirlerine bir hiç yüzünden düşman olmasını işler. Aslında bu temel hikaye üzerinden, o dönem Rusya’sının küçük insanını, onların hırslarını, hukuk işleyişini, yöneticilerini v.s yarattığı tiplerle bize sunmaktadır. Bu yapıtında, Gogol’ün kendisinin “gözyaşlarıyla gülmek” dediği bir güldürü vardır. Hikaye, okuyucuyu(izleyiciyi) sona kadar eğlendirici bir biçimde getirir; fakat, sonunda hüzün başlar ve “Beyler, bu dünya ne kadar üzüntülüdür” sözüyle son bulur.

Gogol’ün hikayesini oyunlaştırırken konunun, hikayedeki tiplerin hiç de bize uzak olmadığını gördük ve bugün etrafımızda gördüğümüz insan manzaralarından izler bulduk. Sahnelemede Gogol’ün metninin ana eksenini bozmadan sahne üstü doğaçlamalardan yola çıkarak bazı eklemeler yaptık. Klasik metne yaptığımız yorumla seyirci, Rus insanının gülünç yanlarının izlerken kendi insanımızın mizahi yanlarından izler bulabilecektir.
DAHA AZ GÖSTER